Ο όρος pasokification έχει επανειλημμένα εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή, όχι μόνο σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με ευρύτερα πολιτικά φαινόμενα. Αξιοσημείωτο είναι πως σχετίζεται με την πτώση ενός ηγεμονικού κόμματος και την εκλογική του συρρίκνωση, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο των μνημονίων. Η κατάρρευση του δικομματισμού που διαρκούσε περίπου τρεις δεκαετίες οφείλεται στη χρεοκοπία της χώρας και την επιτήρηση, με χαρακτηριστική στιγμή την αίτηση υπαγωγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η τρέχουσα κατάσταση δείχνει πως το ΠΑΣΟΚ, ύστερα από τη μεγάλη κρίση και με τη νέα εκλογική διαδικασία για αρχηγία, μπορεί να οδηγηθεί σε ανασυγκρότηση, διαψεύδοντας τις προσδοκίες για οριστική εξαφάνιση. Αντίθετα με άλλες ιστορικές καταρρεύσεις κομμάτων, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ικανό να αναγεννηθεί, κάτι που επισημαίνει τη δυναμική του παρόντος πολιτικού σκηνικού. Αξιοσημείωτο είναι ότι τη φορά αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει τη δική του pasokification, αποδεικνύοντας πως η πολιτική ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ιστορικά, το Κόμμα Φιλελευθέρων που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1910 είχε μια μακρά πορεία, που έληξε το 1961. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, μέσω σύνθεσης του Κέντρου, προετοίμασε το θάνατο αυτού του κόμματος. Παρόμοια, η Ένωση Κέντρου βρέθηκε σε πτώση το 1965, με την επανάσταση της χούντας να τη θέτει εκτός πολιτικής ζωής. Ωστόσο, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 της έδωσε νέα ώθηση, αν και τελικά δεν απέφυγε την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και έπειτα.
Αξιοσημείωτη είναι η διαρκής αλλαγή του πολιτικού μας τοπίου και η ικανότητα των παρατάξεων να αναδιοργανώνονται, εν μέσω προκλήσεων και κρίσεων. Αυτές οι τάσεις αναδεικνύουν την ομοιότητα στο παρελθόν και το παρόν, εφόσον το πολιτικό περιβάλλον συνεχίζει να διαμορφώνεται από εναλλαγές δυνάμεων και ιστορικές συγκυρίες. Πηγή: tanea.gr
