Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα στις 6 το πρωί. Ο ουρανός ήταν καθαρός και ο κόσμος ξυπνούσε ανήσυχος, αναρωτώμενος για τη νέα πραγματικότητα. Στους δρόμους, άνθρωποι συγκεντρώνονταν χωρίς ενδείξεις ταραχής. Αντίθετα, ένα κλίμα ευφορίας και χαράς επικρατούσε. Η είδηση της κήρυξης του πολέμου και της ιταλικής εισβολής διασκορπίστηκε γρήγορα, φέρνοντας μια αίσθηση περηφάνειας και ενότητας. Μάτια με χαρά και ανακούφιση χαλούσαν την καθημερινότητα, σαν να ανακάλυπταν κρυμμένα νιάτα.
Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα, πολλοί έτρεχαν στους δρόμους για να δουν τα γεγονότα από πρώτο χέρι. Ο Γιώργος Σεφέρης, τότε προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου, περιγράφει την εμπειρία του μόλις ενημερώθηκε για τον πόλεμο: «Κοιμήθηκα δύο το πρωί… Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: “Έχουμε πόλεμο”. Τίποτε άλλο… Ο κόσμος είχε αλλάξει». Ακολούθησε μια σειρά τηλεφωνημάτων για την ενημέρωση των Γερμανών ανταποκριτών, προτού βγει στους δρόμους και συναντήσει τις αντιδράσεις του κόσμου.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς προσθέτει στην περιγραφή της ημέρας, μεταφέροντας την εντύπωση των στρατιωτών που προετοιμάζονταν να πολεμήσουν: «Τραγουδούν, γελούν και παίζουν φάπες… Κανείς δεν σκέφτεται την ισχύ του εχθρού, αλλά αισθάνομαι μια μεγάλη αγάπη για τον ελληνικό λαό…». Αυτή η αίσθηση της αλληλεγγύης και of περηφάνιας ήταν διάχυτη.
Κάποιοι άλλοι παρατηρητές, όπως ο Αγγελος Τερζάκης, επισημαίνουν πόσο η 28η Οκτωβρίου μετέτρεψε την πραγματικότητα για το έθνος: «Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 γινόταν πραγματικά μια αποκάλυψη: διαφορετικό είχε πέσει να κοιμηθεί το έθνος τη νύχτα που πέρασε, διαφορετικό ξυπνούσε τώρα». Η πολιτεία αυτή δεν σήμαινε μόνο μια νέα φάση στην ιστορία αλλά και την ενοποίηση της ελληνικής ψυχής απέναντι στην κρίση.
Η μέρα αυτή λειτουργούσε ως σάλπισμα για το έθνος, με τον κόσμο να αισθάνεται τη δύναμη και την αντοχή του. Οι Έλληνες ψυχές, λαμπρές μέσα στην πρόκληση, ετοιμάζονταν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό με λεβεντιά και φιλότιμο.
Πηγή: tanea.gr
