«Η Πικρή Γεύση της Πολιτικής Χυδαιότητας»

«Η Πικρή Γεύση της Πολιτικής Χυδαιότητας»

Έκανα τον κόπο να παρακολουθήσω έναν λόγο του κυρίου Δούκα στο λάπτοπ, και το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Ήταν σαν να μην υπήρχε καμία καινοτομία, καμία ιδέα ή πρόταση που να μην την είχα ξανακούσει. Μια φωνή που δεν απευθυνόταν πουθενά, περιφέροντας το κενό της στον αέρα. Το μόνο που υπήρχε ήταν η υπερηφάνεια και η αλαζονεία του, εκφρασμένες μέσα από μια εντελώς άνευρη κίνηση.

Αρχικά, φαινόταν να θέλει να μιμηθεί τον κύριο Κασσελάκη στην παρουσία του, απορρίπτοντας το κλασικό βάθρο και τις συμβάσεις της σκηνικής παρουσίασης. Ωστόσο, ο τρόπος του ήταν απογοητευτικός, και η όλη κατάσταση θύμιζε κακή παράσταση, όπου η σαγήνη και η αυτοπεποίθηση ήταν ανύπαρκτα. Αντί για μια επικοινωνιακή διαδραστικότητα, παρατηρούσα έναν ομιλητή να αδυνατεί να συγκρατήσει την προσοχή του κοινού.

Το κοινό φαίνεται να χαλαρώνει, καθώς τα στίχοι του λόγου του Δούκα μετέφεραν μια αίσθηση αποσύνθεσης. Τα συνθήματα που ξεκινούσαν με ενθουσιασμό κατέληγαν σε μια σιωπή, κι ενώ υπήρχε προσπάθεια να δημιουργηθεί σύνδεση, καταλήγαμε στο ίδιο ανύπαρκτο νόημα. Το μόνο που απομάκρυνε τη διάθεση ήταν η υπονοούμενη διαχείριση του μόνον για τη χώρα.

Εξίσου απογοητευτικό ήταν και το βίντεο του Στέφανου, όπου μας συστήνεται με μια λέξη: «Είμαι ο Στέφανος. Σκέτο». Η απόφαση του να παραμείνει στη σφαίρα του «σκετού» άφηνε παράπλευρες σκέψεις, με φανερή την αμηχανία της έλλειψης ουσίας και νόημα. Δεν ήταν ξεκάθαρο αν μιλούσε για τον εαυτό του ή για κάτι άλλo, και η δήλωσή του φαινόταν να γίνεται θολή, με μια σπασμωδικότητα που αδυνατούσε να αποφασίσει.

Και οι δύο προσωπικότητες που διεκδικούν ρόλους στις πολιτικές σκεπές της αντιπολίτευσης είναι ξένες οντότητες, άγνωστες μέχρι πρότινος, να συναγωνίζονται για την εξουσία. Αυτή η απουσία αυθεντίας, συνδυασμένη με την επιθυμία των πολιτών να τις αναγνωρίσουν, μου φαίνεται γελοία. Αν κάποιος έλεγε «Μακριά από εδώ», ίσως αυτό να ήταν ένα ελαφρύτερο χάδι επιδημίας.

Τελικά, η κατάσταση προκαλεί τον προβληματισμό και την αμφισβήτηση. Ο λόγος που κάποτε θα είχε την βαρύτητα του τώρα φαίνεται πολιτικά παράδοξος. Είναι πια λίγα, όμως, και οι ιδέες φαίνονται ακόμη λιγότερες. Πηγή: tanea.gr