Ο Ανδρουλάκης, σε έναν κόσμο που αλλάζει, έχει μπροστά του την πρόκληση να αποτελέσει την εναλλακτική λύση απέναντι στον Μητσοτάκη. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αν και ιστορικοί πολιτικοί αντίπαλοι, φαίνεται να έχουν επιστρέψει σε μια περίοδο δικομματισμού. Αυτή η κατάσταση θυμίζει τις παλαιές εποχές της Μεταπολίτευσης, όπου η χώρα βίωσε μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας, αν και με τις γνωστές αδυναμίες.
Είναι αναγκαίο να εξεταστεί το κατά πόσο ο Ανδρουλάκης μπορεί να καταφέρει να προβάλει μια δυναμική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ζητούμενο είναι η δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να αρθρώσει ένα πειστικό λόγο και να συντάξει έναν στρατηγικό σχεδιασμό που να ανταγωνίζεται την παρούσα κυβερνητική πολιτική. Είναι σαφές ότι κάποιες επικρίσεις ενδέχεται να αποδειχθούν δημιουργικές, εφόσον οδηγήσουν σε γόνιμες συζητήσεις εντός της Βουλής και της κοινωνίας.
Άλλωστε, η εικόνα του κοινοβουλίου είναι κρίσιμη στο να κερδίσει ο Ανδρουλάκης την προσοχή του κοινού. Στις πρόσφατες συζητήσεις, οι τοποθετήσεις του Μητσοτάκη και του Ανδρουλάκη ήταν πράγματι οι μοναδικές που ξεχώρισαν. Πολλοί από τους υπόλοιπους ομιλητές έμοιαζαν να κινούνται σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, να αναπαράγουν κλισέ και ατάκες που δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να συμβάλλουν σε μια γόνιμη πολιτική διάλογο.
Το ζήτημα είναι αν ο Ανδρουλάκης μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναξιά που ενδεχομένως του προσφέρουν άλλοι παράγοντες και να αξιοποιήσει την ευκαιρία για να αναδείξει ένα νέο πολιτικό αφήγημα. Αν και η καχυποψία γύρω από την αποτελεσματικότητα των αλληλεπιδράσεών τους είναι προφανής, υπάρχουν ενδείξεις ότι, τουλάχιστον σε επίπεδο μεγάλων θεμάτων, μπορεί να βρεθούν κοινά σημεία. Η ένταση που αναπτύσσεται στις συζητήσεις, αν και συχνά είναι υποτονική, μπορεί να καταλήξει σε μια πιο γόνιμη ανταλλαγή απόψεων που θα ωφελήσει και τις δύο πλευρές.
Πηγή: tanea.gr
