Φαντάσου να ζεις σε ένα χωριό όπου η θερμοκρασία φθάνει τους -67 βαθμούς Κελσίου. Το Οϊμιάκον, ένα μικρό χωριό στη Ρωσία, είναι αναγνωρισμένο ως το πιο παγωμένο κατοικημένο μέρος του πλανήτη, με την ονομασία «Πόλος του κρύου» λόγω των μηδενικών θερμοκρασιών του. Η περιοχή του οροπεδίου βρίσκεται σε μια ευρύχωρη κοιλάδα σχηματισμένη σαν μπολ, γνωστή ως κοιλάδα Οϊμιάκον, όπου το κλίμα είναι ξηρό και παγωμένο. Η ονομασία προέρχεται από τον ποταμό Οϊμιάκον, που σημαίνει «παγωμένο μπάλωμα νερού».
Δεδομένου αυτού του αφιλόξενου περιβάλλοντος, οι κάτοικοι του χωριού προσαρμόζονται στις συνθήκες ζωής με διάφορους τρόπους. Ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, εκτρέφοντας αγελάδες, άλογα και τάρανδους, ενώ κυνηγούν και ψαρεύουν για την επιβίωσή τους. Οι ενοίκοι φορούν μπότες από καμούσι, το δέρμα από το κάτω μέρος των ποδιών του ταράνδου, για να προφυλαχθούν από την παγωνιά. Περίπου 120 από τα 305 νοικοκυριά θερμαίνονται με καυσόξυλα, χρησιμοποιώντας πάνω από 100 κυβικά μέτρα πεύκου. Οι μόνιμοι κάτοικοι, που τρέφονται κυρίως με κρέας ταράνδου ή αλόγου, παρατηρούν επίσης αλλαγές στο τοπικό κλίμα λόγω την αποψίλωσης των δασών.
Η εβδομαδιαία ζωή στο Οϊμιάκον είναι αβέβαιη και σκληρή, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πολικής νύχτας. Οι θερμοκρασίες χειμώνα κυμάνθηκαν από -40 °C έως -50 °C, με τις πιο κρύες νύχτες να πλησιάζουν ή και να φθάνουν τους -60 °C, ενώ τα χιόνια μπορεί να φτάσουν τα 2 μέτρα ύψος. Το καλοκαίρι, η θερμοκρασία ανεβαίνει σε επίπεδα 20-25 °C, αλλά το βράδυ πέφτει στους 9-10 °C, καθώς οι καταιγίδες εμφανίζονται συχνά.
Η κοινότητα του Οϊμιάκον αναζητά οικονομική στήριξη από την κυβέρνηση της Sakha για να προσαρμόσει τις υποδομές στη σκληρή τους καθημερινότητα. Το δημοτικό σχολείο ιδρύθηκε το 1931 και το 1951 καθιερώθηκε το πρώτο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής. Η περιοχή δεν διαθέτει εσωτερικές υγειονομικές υποδομές, γεγονός που καθιστά τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.
Η ιστορία του χωριού επίσης περιλαμβάνει δραματικές σελίδες. Παλαιότερα, οι ιθαγενείς Εβένκ ζούσαν νομαδικά στην περιοχή, εκτρέφοντας τάρανδους, αλλά οι σοβιετικές αρχές τους υποχρέωσαν να εγκατασταθούν μόνιμα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι κάτοικοι της περιοχής υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν τα δεινά στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, που δημιουργήθηκαν στη δεκαετία του 1930, με σκοπό την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου της Κολίμα, ο οποίος απελευθέρωσε σκλάβους και κρατούμενους.
Τα τελευταία χρόνια, οι κάτοικοι του Οϊμιάκον έχουν προθυμία να διατηρήσουν το πολιτιστικό τους κληροδότημα. Στο γυμνάσιο υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο σε συγγραφείς και καλλιτέχνες που είχαν βιώσει την καταπίεση στην περιοχή, καθώς και ένα μνημείο για τα θύματα των σταλινικών καταπιέσεων, γνωστό ως Καμπάνα της Μνήμης.
Η καθημερινότητα σε τέτοιες συνθήκες είναι αδυσώπητη, αλλά οι κάτοικοι του Οϊμιάκον επιβιώνουν παρά την πρωτοφανή ψύχρα, θυμίζοντας μας τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες. Πηγή: tanea.gr
