Η ενσυναίσθηση ορίζεται ως η ικανότητα να νιώθουμε μαζί με άλλους ανθρώπους, ξεπερνώντας τα όρια του ατομικού μας εαυτού. Μια αληθινή ιστορία που περιγράφει αυτή την έννοια διαδραματίστηκε σε έναν σταθμό τρένου και περιγράφεται στον Guardian από τον Ravi Holy, ιερέα σε ένα χωριό στο Κέντ της Αγγλίας. Αυτό το περιστατικό δείχνει τη σημασία της ταπεινότητας και της ενσυναίσθησης σε έναν κόσμο γεμάτο αμφισβητήσεις και προκαταλήψεις.
Ήμουν ήδη έτοιμος να απομακρυνθώ από τη θέση μου για να πάω στην τουαλέτα, όταν ο συνταξιδιώτης μου, ένας λευκός άντρας της ανώτερης μεσαίας τάξης, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το αίτημά μου να προσέχει τα πράγματά μου. Η απάντησή του «δεν αισθάνομαι άνετα με αυτό» με ξάφνιασε. Η στάση του, καθώς και το γεγονός ότι ήμουν Ασιάτης, με οδήγησαν να υποθέσω ότι επρόκειτο για ρατσισμό.
Αφού περιμένοντας να ελευθερωθεί η τουαλέτα, αναρωτήθηκα γιατί ο άνδρας δεν είχε απομακρυνθεί ή ειδοποιήσει κάποιον άλλον αν θεωρούσε ότι κινδύνευε. Όταν τελικά επέστρεψα, αποφάσισα να κάνω έναν παθητικό-επιθετικό σχολιασμό που δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ωστόσο, πριν προλάβω να διαβάσω οποιαδήποτε λέξη, εκείνος ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του.
Αυτό το στιγμιότυπο ενίσχυσε τη σημαντικότητα της ειλικρινούς συγγνώμης στη σημερινή κοινωνία. Η ταχύτητα με την οποία ο άνδρας μετάβη από την άμυνα στη συμφιλίωση ήταν αξιοσημείωτη. Είχαμε στη συνέχεια μια ουσιαστική συζήτηση για ζητήματα που αφορούν την τρομοκρατία και την αύξηση της ακροδεξιάς, πριν αναφερθούμε σε μια πιθανή επόμενη συνάντηση.
Μετά τη δημοσίευση μιας ανάρτησης στα κοινωνικά δίκτυα, η ιστορία αυτή έλαβε μεγάλη αποδοχή, αναδεικνύοντας την ελπίδα ότι σε μια εποχή διχασμού, οι άνθρωποι μπορούν να βρουν κοινό έδαφος. Ωστόσο, το σχόλιο ενός δεξιού φίλου με έκανε να αναρωτηθώ για την προκατάληψή μου και τις υποθέσεις που έκανα σχετικά με τις προθέσεις του άντρα.
Τελικά, μπορεί να είναι χρήσιμο να αναλογιστούμε τις δικές μας προκαταλήψεις και να θυμόμαστε ότι όλοι έχουμε την ικανότητα να σφάλουμε και να ζητήσουμε συγγνώμη. Ίσως όλοι μας θα έπρεπε να αναζητούμε τρόπους να περπατήσουμε στα παπούτσια των άλλων και να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες μας με περισσότερη κατανόηση.
Πηγή: tanea.gr
