Το 1942, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ζήτησε από το αμερικανικό κοινό προτάσεις για τον πόλεμο στον οποίο είχαν μπει οι Ηνωμένες Πολιτείες. Από τις δεκαπέντε χιλιάδες προτάσεις που υποβλήθηκαν, η προσωπική του προτίμηση φάνηκε να είναι το «Πόλεμος Επιβίωσης». Ωστόσο, το όνομα αυτό δεν καθιερώθηκε ποτέ, καθώς οι εφημερίδες και οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τον αποκαλούσαν ήδη Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραπέμποντας στον πόλεμο που ακολούθησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ιστορία δείχνει ότι οι πολιτικοί σπάνια έχουν την εξουσία να επιλέγουν τα ονόματα για τους πολέμους τους. Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος, ο οποίος διαρκούσε από τις 15 Μαΐου 1948 έως τις 10 Μαρτίου 1949, καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη των Εβραίων ως «ο πόλεμος της ανεξαρτησίας». Ωστόσο, ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ιδρυτής και πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, προτιμούσε το όνομα «Μιλχεμέτ χακομεμιγιούτ», που αναφέρεται στην ιδέα του να σταθούμε και πάλι όρθιοι. Σε επιστολή του, τόνισε ότι η ανεξαρτησία είναι μια μοντέρνα έννοια, ενώ η έννοια του «κομεμιγιούτ» έχει βαθύτερο εθνικό νόημα.
Μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, τον οποίο ο ισραηλινός στρατός ονόμασε «Επιχείρηση Σπαθιά από Σίδερο», ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δημιούργησε μια επιτροπή στο πρωθυπουργικό γραφείο για την ονομασία της συγκρούσεως. Λέγεται πως η δική του προτίμηση ήταν το «Μιλχεμέτ Μπερεσίτ», δηλαδή «Πόλεμος της Γενέσεως». Ο βρετανο-ισραηλινός αρθρογράφος Ανσελ Πφέφερ χαρακτήρισε αυτή την προσπάθεια ως κυνική, υποστηρίζοντας ότι αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός νέου αφηγήματος.
Παρά τις προσπάθειες του Νετανιάχου να επαναχαράξει την αφήγηση γύρω από τον πόλεμο, ο Νισίμ Λουκ, συνεργάτης της «Haaretz», έφερε και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα ονομασίας. Ο Λουκ επεσήμανε ότι οι λέξεις έχουν σημασία και τα αφηγήματα διαμορφώνουν την αντίληψη της πραγματικότητας. Πρότεινε ότι ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα πλην της 7ης Οκτωβρίου, ημερομηνία που σηματοδότησε σημαντικά γεγονότα για το εβραϊκό κράτος. Η επιμονή του να ονομάζεται ο πόλεμος «πόλεμος της 7ης Οκτωβρίου» δείχνει μια ανάγκη για αναγνώριση της τραγικής εκείνης ημέρας.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Λουκ είναι ο πατέρας της Σάνι Λουκ, της 23χρονης που έπεσε θύμα κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της Χαμάς. Αυτό το γεγονός καθιστά τη φωνή του ακόμα πιο αναγνωρίσιμη και σημαντική στο πλαίσιο της συζήτησης γύρω από την ονομασία και την αφήγηση του πολέμου. Εν τέλει, η αναγνώριση των γεγονότων και η διαχείριση της μνήμης είναι κρίσιμα στοιχεία για την κατανόηση της σύγκρουσης.
Πηγή: tanea.gr
