«Στον πόλεμο εκείνο, όλοι έδωσαν την ψυχή τους, τα μέλη τους, την υγειά τους. Εγώ; Έδωσα τη φωνή μου, την οποία διατηρώ ακόμα ζωντανή. Εσείς, ούτε η Ελλάδα ούτε το ελαφρύ τραγούδι μου, μου χρωστάτε τίποτα. Αντίθετα, εγώ σας χρωστάω τα πάντα γιατί με κάνατε να γίνω Βέμπο». Αυτά τα λόγια αντήχησαν από την Σοφία Βέμπο, που αναδείχθηκε ως σύμβολο του αγώνα ενός ολόκληρου έθνους. Ήξερε πως δεν υπηρέτησε το θρίαμβο με αίμα, αλλά καταλάβαινε τη σημασία της φωνής της σε δύσκολες στιγμές. Η χαρακτηριστική τραχιά φωνή της ενδυνάμωνε τους στρατιώτες στο μέτωπο, προσφέροντας ελπίδα και στήριξη.
Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης. Μετά την ελληνοτουρκική συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στον Βόλο. Η καριέρα της άρχισε ως ταμίας σε ζαχαροπλαστείο, μέχρι που με μια φίλη της, βρέθηκε μπροστά στο θέατρο και συνειδητοποίησε το πεπρωμένο της. Το 1933, η Βέμπο αγοράζει μια κιθάρα και αρχίζει να τραγουδά σε μια πτήση προς Θεσσαλονίκη, κερδίζοντας την προσοχή σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής.
Η φωνή της Βέμπο ακούγεται ιδιαίτερα την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος, καθώς οι εκπομπές του ραδιοφώνου την καθιστούν δημοφιλή. Γίνεται το «Παιδί της Ελλάδος», ενώ το «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά» γίνεται τραγούδι-σύνθημα της εποχής. Η Σοφία Βέμπο γίνεται η φωνή που ο κόσμος χρειάζεται, συμπαραστέκεται στα στρατεύματα και ενισχύει το ηθικό τους.
Μετά την κατάληψη της Ελλάδας, η Βέμπο συνεχίζει τον αγώνα της. Αφού φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή, τραγουδά για το ελληνικό στρατό και τον εθνικό αγώνα, συγκεντρώνοντας σημαντικά ποσά για τη στήριξή τους. Ανήκει πια σε μια ομάδα που ψυχαγωγεί τις δυνάμεις στην πρώτη γραμμή, προσφέροντας κουράγιο και ελπίδα σε στρατιώτες που αγωνίζονται.
Η Βέμπο και ο Μίμης Τραϊφόρος, ο κονφερανσιέ και σύντροφος της, έζησαν μια σχέση γεμάτη καλλιτεχνική δημιουργία και έντονα πάθη. Μετά τον πόλεμο, η Βέμπο επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει να προσφέρει, ανεβάζοντας επιθεωρήσεις. Η αποδοχή της και η δημοφιλία της παραμένουν αμείωτες.
Η Σοφία Βέμπο συγκεκριμένα συνδέθηκε με την πολιτιστική παραγωγή του ελληνικού 20ου αιώνα. Σημαντικά τραγούδια, όπως το «Στ’ Λάρισ’ βγαίν’ ο αυγερινός» και «Η Ψαροπούλα» την έφεραν στο προσκήνιο, ενώ η δισκογραφία της είναι γεμάτη επιτυχίες.
Η Βέμπο πέρασε δύσκολες στιγμές στην προσωπική της ζωή, με μια αγάπη που την πλήγωσε βαριά. Με την πάροδο των χρόνων, η αυλαία της καλλιτεχνικής της παραγωγής έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όμως το πνεύμα της ζούσε στον κόσμο.
Η Σοφία Βέμπο έφυγε από τη ζωή στις 11 Μαρτίου 1978, και η κηδεία της αποτέλεσε σύμβολο της απώλειας ενός εθνικού θησαυρού. Ο Μίμης Τραϊφόρος, μετά τον θάνατό της, αφοσιώθηκε στη διατήρηση της μνήμης της. «Εγώ θα σας αφηγηθώ τη ζωή μου με απλότητα», είχε πει κάποτε, αψηφώντας τη μεγάλη κληρονομιά της.
Πηγή: tanea.gr
