Η Ευρώπη βιώνει μια σημαντική εκλογική μετατόπιση, με την Ακροδεξιά να αναδεικνύεται ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη, με αξιοσημείωτη επιρροή στα λαϊκά στρώματα. Στις γειτονιές που παλιότερα αυτή η δύναμη ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, η παρουσία της είναι πλέον εκκωφαντική. Αντίθετα, η Κεντροαριστερά δεν δείχνει να έχει την ίδια δυναμική. Σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία, οι δυνάμεις της προσπαθούν να αντισταθούν ενωμένες, αλλά σε άλλα μέρη βρίσκονται σε στασιμότητα ή ακόμη και σε πτωτική πορεία.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα, η Κεντροαριστερά φαίνεται διαιρεμένη και δίχως ιδιαίτερη δυναμική, με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι το εκλογικό ακροατήριο των κομμάτων αυτών δεν ξεπερνά το 25%. Η αποσύνδεση με τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα είναι επίσης ανησυχητική. Η εργατική τάξη, που κάποτε στήριζε την Αριστερά, σήμερα φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Η Κεντροαριστερά λιγοστεύει τη βάση της, υποκαθιστώντας την στην καλύτερη περίπτωση με μεγαλύτερης ηλικίας μορφωμένα μεσαία στρώματα.
Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τα κόμματα που κυριαρχούν στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ αντίθετα η Ελληνική Λύση και το ΚΚΕ κερδίζουν έδαφος στις πιο ασθενείς κοινωνικές ομάδες, εκείνες που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. Στην πραγματικότητα, το μόνο κόμμα που μπορεί να χαρακτηριστεί λαϊκό στην Αριστερά σήμερα είναι το ΚΚΕ, το οποίο συνδέεται με τα πιο αδύναμα στρώματα.
Η σημερινή Κεντροαριστερά φαίνεται να φοβάται να εκφράσει τους «κάτω». Έχει εγκαταλείψει τις αξίες της που σχετίζονται με την αναδιανομή και την ισότητα, δείχνοντας φοβία να μιλήσει για φορολόγηση του πλούτου. Είναι σχεδόν αδύνατο να πολιτικοποιήσει τη δυσαρέσκεια που νιώθουν οι αδικημένοι. Παρά τις αδυναμίες της, η Κεντροαριστερά ακόμα ελπίζει να διαδεχθεί τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εν τέλει, φαίνεται ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού είναι το γεγονός ότι έχει κατορθώσει να προσηλυτίσει και να καθορίσει τις αξίες πολλών που ισχυρίζονται ότι αντιμάχονται τις πολιτικές του. Οι κεντροαριστεροί φαίνεται να έχουν αποδεχτεί αυτές τις αξίες και, αντί να αγωνιστούν για την αλλαγή, προτιμούν να αντιμετωπίζουν τους αδικημένους με επιφυλακτικότητα.
Πηγή: tanea.gr
