Η Ασαφής Κατεύθυνση της Εξωτερικής Πολιτικής της Κυβέρνησης

Η Ασαφής Κατεύθυνση της Εξωτερικής Πολιτικής της Κυβέρνησης

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης παρουσιάζει αρκετές αντιφάσεις. Αξιοσημείωτη είναι η πρόσφατη ενημέρωση του ΥΠΕΞ σε βουλευτές της ΝΔ, όπου αναφέρθηκε ότι το Κυπριακό δεν βρισκόταν στην ατζέντα του ΟΗΕ πριν αναλάβει τα καθήκοντά του. Αυτή η δήλωση ερμηνεύθηκε ως ευθεία βολή προς τον προκάτοχό του, θυμίζοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που δεν αναφέρθηκε στο Κυπριακό κατά την ομιλία του στη Γ.Σ. του ΟΗΕ το 2019.

Σήμερα υπάρχουν ασαφείς κόκκινες γραμμές απέναντι στην Τουρκία, ενώ οι αντιδράσεις της κυβέρνησης φαίνεται να είναι κυρίως επικοινωνιακές. Για παράδειγμα, το τουρκικό πολεμικό πλοίο αμφισβήτησε τα δικαιώματα της Ελλάδας στην περιοχή της Κάσου, χωρίς ουσιαστική αντίκρουση από την ελληνική πλευρά. Ερωτήματα προκύπτουν για την ξαφνική κινητικότητα γύρω από το συνυποσχετικό για τη Χάγη, καθώς ο κ. Μητσοτάκης, μέχρι σήμερα, αποφεύγει να αναληφθούν πρωτοβουλίες στον τομέα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το γεγονός ότι ο Τζο Μπάιντεν, στις τελευταίες ημέρες της προεδρίας του, δεν είναι σε θέση να ασχοληθεί με τα ελληνοτουρκικά, απομακρύνει την πιθανότητα πίεσης από τον διεθνή παράγοντα. Παράλληλα, τα προοδευτικά κόμματα οφείλουν να επιβεβαιώσουν τη στήριξή τους στην εθνική προσφυγή στη Χάγη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, όπως έχει συμφωνηθεί από το 1975.

Δεν πρέπει, όμως, να υπάρξει λευκή κάρτα προς τον κ. Μητσοτάκη. Τα κόμματα θα πρέπει να απαιτήσουν κατάλληλη ενημέρωση καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, ειδικά σχετικά με τη σύνταξη του συνυποσχετικού, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η διαδικασία δεν θα περιοριστεί σε επικοινωνιακά παιχνίδια.

Η ενημέρωση του ελληνικού λαού είναι κρίσιμη, καθώς ήδη υφίσταται επιρροή από εθνικιστικές φωνές που υπονομεύουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και αν. εμπειρογνώμονας ΟΗΕ, επισημαίνει ότι η εμπιστοσύνη στη διεθνή δικαιοσύνη δεν είναι μειοδοσία, αλλά θεμελιώδης πτυχή της εθνικής πολιτικής. Αντίθετα, η υπονόμευση αυτής της πολιτικής θεωρείται αντεθνική και αντιλαϊκή.

Πηγή: tanea.gr